شب مرگ رود خونه

آه روزد میگزره این ماهم شروع شده

وای که ظهرا چقدر گشنم میشه وحشتناک

ولی دم افتار اصلا بزور میرم سر سفره گشنم نیست

الانم ساعت ۱۱:۳۰ دلم گرفته

هوای آلوده شهرمن

مرگ را به یادم میاره

زندگیه من مثل همون روده که

دیگه هیچ نسبتی با رود نداره

دلش گرفته و دیگه باز نمیشه

آرزو داره که یه روز

به دریا برسه و

خودشو تو دریا قرق کنه...

وای اگه بشه دریا چی میشه ....

رود با خودش میگه

اگه دریاهم مث من بگیره

دله همه آدما می گیره

پس همن جا می مونه

و خودشو تو همون راه

زیر همون الف ها

کنار همون لنگه کفش

زیره همون درخته مرده

خودشو به مرگ میرسونه

ولی مرگم از اون فراریه......